کد مطلب:49739 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » قرآن

منظور از روحي در آيه و نفخت فيه من روحي چيست؟

اضافه ضمير متكلم (اول شخص) به روح (روحي) از نوع «اضافه تشريفيه» است، بنابراين نه به معناي «ملكيت» است و نه به معناي «جزئيت در وجود». نظير آن را در «شهر اللَّه»، «بيت اللَّه» و امثال آن مي توان يافت. زيرا مي دانيم همه ماه ها و همه مكان ها از آن خداست، ليكن وقتي بالخصوص گفته مي شود «خانه خدا» يعني خانه اي كه از نظر شرف و منزلت، چنان با عظمت است كه هيچ طرف نسبت و اضافه اي غير از خداوند ندارد. بر اين اساس مفهوم آيه اين مي شود كه: در او روحي كه از نظر شرافت، اهميت و توانمندي ها تنها به من قابل انتساب است دميدم. اين معنا هيچ ربطي به چگونگي حضور خدا در عالم ندارد، البته معاني اي كه در ذهن شما بوده نيز دلالتي بر اين معنا نداشته و هيچ ارتباطي با حديث {Hداخل في الاشياء لا بالممازجة و خارج عن الاشياء لا بالمفارقةH} ندارد، بلكه آن روايت خود بيان و دليل مستقلي بر حضور قيومي خداوند بر سراسر هستي است، چه نسبت در آيه را اضافه ملكي بدانيم و يا اختصاص و يا تشريف.